Formuła 1 Sezon 2002
Z Wikipedii
| Dziesięciolecia: 1950-1959 1960-1969 1970-1979 1980-1989 1990-1999 2000-2009 |
| Sezony: 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 |
| Artykuły powiązane z Formułą 1 | |
| Liczba Grand Prix | 17 |
| Ukończone Grand Prix | 17 |
| Mistrz Kierowców | Michael Schumacher |
| Mistrz Konstruktorów | Ferrari |
| << - >> | |
Sezon 2002 rozpoczął się 7 marca i trwał do 13 października. Kierowcy rywalizowali w 17 Grand Prix. Swój piąty tytuł mistrza świata zdobył Michael Schumacher, mistrzostwo konstruktorów zdobył jego zespół Ferrari.
Spis treści |
[edytuj] Podsumowanie sezonu
Mimo startu w zeszłorocznym bolidzie F2001 Niemiec, Michael Schumacher wygrał pierwsze w sezonie, Grand Prix Australii. Drugi na mecie był Kolumbijczyk Juan Pablo Montoya. W pierwszym wyścigu dla stajni McLaren-Mercedes, Fin Kimi Räikkönen zajął dobrą, trzecią lokatę.
Grand Prix Malezji przyniosło pierwsze od sezonu 1996 podwójne zwycięstwo zespołu BMW.Williams. Na najwyższym stopniu podium stanął młodszy z braci Schumacherów, Ralf, drugi był Montoya, a trzeci Michael Schumacher.
Podczas GP Brazylii zespół Ferrari użył po raz pierwszy bolidu F2002, używał go tylko Schumacher, a Barrichello musiał startować w modelu F2001. Michael odniósł zwycięstwo, drugi był jego brat, a trzeci - kierowca McLarena, David Coulthard.
Ferrari zdominowało wyścig o GP San Marino, zwyciężył Schumacher, drugi Barrichello, a trzeci Ralf Schumacher.
W Hiszpanii Schumacher znowu zwyciężył, drugi był Montoya, a trzeci Coulthard. Niemiec już w tym momencie posiadał przewagę 20 punktów nad drugim w klasyfikacji Montoyą.
Rubens Barrichello, który prowadził w GP Austrii od samego początku, ostatecznie go nie wygrał. Szefowie Ferrari nakazali Barrichello przepuścić Schumachera (tzw. team order). Trzeci na podium był Montoya.
GP Monako było ostatnim wyścigiem w którym zwycięstwa nie odniósł kierowca Ferrari, wygrał Coulthard. Drugi był Michael Schumacher, a na najniższym stopniu podium stanął Ralf Schumacher.
Na podium GP Kanady znaleźli się dwaj kierowcy Ferrari, rozdzieleni przez Coultharda. Pierwszy był Schumacher.
Kolejne podwójne zwycięstwo Ferrari na torze Nürburgring nie było niespodzianką, tym razem jednak na najwyższym stopniu podium stanął Barrichello. Drugie trzecie miejsce w sezonie zaliczył Kimi Räikkönen.
GP Wielkiej Brytanii, tak jak w poprzednim wyścigu, podwójne zwycięstwo Ferrari, Schumacher pierwszy, Barrichello drugi, a trzeci był Montoya.
GP Francji zakończyło się małą niespodzianką, wygrał Schumacher, ale z bardzo małą stratą za nim uplasował się Räikkönen. Drugi był z kierowców McLarena był trzeci.
Schumacher nie zawiódł swojej publiczności i zwyciężył w GP Niemiec. Za nim uplasowani się dwaj kierowcy BMW.Williams, Monotya i Ralf Schumacher.
Rubens Barrichello odniósł swoje kolejne zwycięstwo podczas GP Węgier, wyprzedził braci Schumacher, Michaela i Ralfa.
Grand Prix Belgii to dalsza dominacja Ferrari, Schumacher pierwszy, Barrichello drugi, trzeci na mecie był Montoya. Było to dziesiąte zwycięstwo Schumachera w sezonie, pobił on tym samym rekord zwycięstw w jednym sezonie.
Mimo, że Schumacher musiał ustąpić najwyższego stopnia podium Barrichello, sam pobił rekord ilości punktów zdobytych w sezonie (miał ich wtedy 128). Trzeci na mecie uplasował się Eddie Ervine z zespołu Jaguar.
Zwycięstwo Barrichello podczas GP Stanów Zjednoczonych dało mu tytuł wicemistrza. Na niższych stopniach podium stanął Michael Schumacher i David Coulthard.
Michael Schumacher wygrał ostatnie w sezonie GP Japonii, poprawił tym samym trzy rekordy: stawał na podium w każdym wyścigu sezonu, rekord największej liczby punktów w sezonie i rekord ilości zwycięstw w sezonie. Drugi na mecie był Barrichello, a trzeci Kimi Räikkönen.
[edytuj] Eliminacje
[edytuj] Zespoły i ich kierowcy
| Numer bolidu | Imię i nazwisko | Nazwa team'u | Ilość Grand Prix |
|---|---|---|---|
| 1 | Michael Schumacher | Ferrari | 17 |
| 2 | Rubens Barrichello | Ferrari | 17 |
| 3 | David Coulthard | McLaren-Mercedes | 17 |
| 4 | Kimi Räikkönen | McLaren-Mercedes | 17 |
| 5 | Ralf Schumacher | BMW.Williams | 17 |
| 6 | Juan Pablo Montoya | BMW.Williams | 17 |
| 7 | Nich Heidfeld | Sauber-Petronas | 16 |
| 7 | Heinz-Harald Frentzen | Sauber-Petronas | 1 |
| 8 | Felipe Massa | Sauber-Petronas | 17 |
| 9 | Giancarlo Fisichella | Jordan-Honda | 17 |
| 10 | Takuma Sato | Jordan-Honda | 17 |
| 11 | Jacques Villeneuve | B.A.R.-Honda | 17 |
| 12 | Olivier Panis | B.A.R.-Honda | 17 |
| 14 | Jarno Trulli | Renault | 17 |
| 15 | Jenson Button | Renault | 17 |
| 16 | Eddie Irvine | Jaguar | 17 |
| 17 | Pedro de la Rosa | Jaguar | 17 |
| 20 | Heinz-Harald Frentzen | Arrows | 13 |
| 21 | Enrique Bernoldi | Arrows | 13 |
| 22 | Alex Yoong | Minardi-Asiatech | 15 |
| 22 | Anthony Davidson | Minardi-Asiatech | 2 |
| 23 | Mark Webber | Minardi-Asiatech | 17 |
| 24 | Mika Salo | Toyota | 17 |
| 25 | Allan McNish | Toyota | 17 |
[edytuj] Tabela sezonu 2002
[edytuj] Kierowcy
[edytuj] Konstruktorzy
| Pozycja | Nazwa team'u | Punkty | 1 miejsca | 2 miejsca | 3 miejsca |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Ferrari | 221 | 15 | 10 | 2 |
| 2 | BMW.Williams | 92 | 1 | 5 | 7 |
| 3 | McLaren-Mercedes | 65 | 1 | 2 | 7 |
| 4 | Renault | 23 | 0 | 0 | 0 |
| 5 | Sauber-Petronas | 11 | 0 | 0 | 0 |
| 6 | Jordan-Honda | 9 | 0 | 0 | 0 |
| 7 | Jaguar | 8 | 0 | 0 | 1 |
| 8 | B.A.R.-Honda | 7 | 0 | 0 | 0 |
| 9 | Arrows | 2 | 0 | 0 | 0 |
| 9 | Minardi-Asiatech | 2 | 0 | 0 | 0 |
| 9 | Toyota | 2 | 0 | 0 | 0 |
