Barbados

Nazwa wyspy pochodzi z języka portugalskiego: Portugalczycy zwrócili uwagę na miejscową odmianę figowca, tworzącego dużą siatkę korzeni, przypominającą brodę. Drzewa te nazwano "drzewami brodatymi" (los barbados), skąd przeszła nazwa na całą wyspę.

Lista etymologii nazw państw

[edytuj] Wyspa

Wyspa, w przeciwieństwie do innych wysp archipelagu, nie ma budowy wulkanicznej, a wapienną. Początek wyspie dały rafy koralowe, które ciągle otaczają jej wody. Występują pagórki, z których najwyższy (Mount Hillaby) nie przekracza 340 m n.p.m.. Brak wyraźnych wód śródlądowych, ale istnieją rozwinięte zjawiska krasowe.

Wyspa otoczona ze wszystkich stron wodami Oceanu Atlantyckiego charakteryzuje się tropikalnym klimatem podrównikowym. W lecie wyspę nawiedzają cyklony.

[edytuj] Historia

Barbados zasiedlili 4000 lat temu Indianie.

Wyspę odkryli dla Europejczyków na początku XVI wieku portugalscy podróżnicy, jednak jej nie skolonizowali.

W 1627 r. na wyspie wylądowali angielscy koloniści, w pobliżu obecnej miejscowości Holetown, ale na Barbadosie mieszkali również Holendrzy. W 1637 r. przywieźli oni z Brazylii trzcinę cukrową i założono pierwsze plantacje tej rośliny.

Wkrótce kolonia stała się jedną z najważniejszych wśród angielskich posiadłości w Nowym Świecie. Strategiczne położenie, zapora z raf koralowych i duże manufaktury cukru przyniosły rozkwit wyspie. Przez cały XVII wieku była ona ważniejsza od posiadłości w Ameryce Północnej. Na Barbados sprowadzano niewolników z Afryki, którzy pracowali przy uprawie trzciny cukrowej.

Mimo strategicznej wartości dla Anglii (a może właśnie dlatego), Barbados cieszył się dużą autonomią. W 1639 r. na wyspie zebrało się pierwsze ciało ustawodawcze, House of Assembly (Izba Zgromadzenia), pierwsze na zachodniej półkuli.

Gdy w 1834 r. w całym Imperium Brytyjskim zniesiono niewolnictwo, kolonia zaczęła podupadać. Kryzys doprowadził do powstania ruchów domagających się oderwania od metropolii, co ostatecznie nastąpiło 30 listopada 1966 r. (obecnie 30 listopada jest świętem narodowym kraju). Mimo to Barbados i Wielka Brytania są połączone unią personalną - Barbados należy do Wspólnoty Narodów (Commonwealth).

W 1983 r. Barbados, wspólnie z USA, wziął udział w interwencji wojskowej w Grenadzie.

[edytuj] Podział administracyjny

Stolicą Barbadosu jest położone na południowym zachodzie wyspy miasto Bridgetown. Kraj jest podzielony na 11 parafii (dystryktów) (ang. parish - "parafia"):

Christ Church
Saint Andrew (parafia pw. św. Andrzeja)
Saint George (parafia pw. św. Jerzego)
Saint James (parafia pw. św. Jakuba)
Saint John (parafia pw. św. Jana)
Saint Joseph (parafia pw. św. Józefa)
Saint Lucy (parafia pw. św. Łucji)
Saint Michael (parafia pw. św. Michała)
Saint Peter (parafia pw. św. Piotra)
Saint Philip (parafia pw. św. Filipa)
Saint Thomas (parafia pw. św. Tomasza)

[edytuj] Władze

Głową państwa jest monarcha Wielkiej Brytanii, którego na wyspie reprezentuje gubernator generalny. Parlament jest dwuizbowy: Izba Zgromadzenia (izba niższa; House of Assembly) oraz Senat (Senate). Wybory do 30-osobowej izby niższej odbywają się co 5 lat. Rząd może rozpisać nowe wybory w dowolnej chwili. Spośród 21 senatorów mianowanych przez gubernatora do powołania 12 wymagana jest opinia premiera, 2 - przywódcy opozycji, zaś 7 gubernator wybiera osobiście. Prawo wyborcze jest powszechne dla osób, które ukończyły 18 lat życia.

Władzę ustawodawczą sprawuje premier, mianowany przez gubernatora spośród członków Izby Zgromadzenia. Rząd jest odpowiedzialny przed parlamentem.

Władzę sądowniczą sprawują sądy z Sądem Naczelnym, w skład którego wchodzi dodatkowo Sąd Apelacyjny, oba składają się z 4 sędziów. Sędziów mianuje gubernator po zasięgnięciu rady premiera i przywódcy opozycji.

[edytuj] Transport

Transport na Barbadosie jest dobry. "Taksówki drogowe" zwane "ZR" docietrają do większośći punktów na wyspie. Te małe autobusy mogą być czasem zatłoczone, ale kierowcy zazwyczaj wybierają bardziej malownicze trasy co przyciąga turystów. Autobusy te wyjeżdżają zazwyczaj z Bridgetown albo ze Speightstown na połnocy wyspy.

Autobusy są częstym widokiem na Barbadosie. Istnieją trzej przewoźnicy. Podróż autobusem każdego z nich kosztuje ok. $1.50 BDS. Dwaj prywatni przewoźnicy ("ZR" i "Minibus") mogą zmieniać ceny, ale państwowy przewoźnik- Barbados Transport Board nie może.

Także większe hotele mają swoje autobusy, które zabierają gośći na wycieczki krajoznawcze. Na wyspie działają też wypożyczalnie samochodów, takie jak: Hertz, Avis czy Europcar.

[edytuj] Gospodarka

Obecnie główne dochody wyspy wyrabiane są przez zagranicznych turystów. Poza centrum finansowym, stolicą Bridgetown, oraz pełnymi hoteli nadmorskimi wybrzeżami, krajobraz ekonomiczny wyspy jest wiejski, gdzie ciągle uprawia się trzcinę cukrową. W 1990 r. kraj wpadł w recesję, ale obecnie rozwój gospodarczy sięga 3-5% rocznie.

Produkt narodowy brutto: 2,9 mld USD
Rozwój (1998): 4,4%
Produkt narodowy brutto na osobę: 11.200 USD
Inflacja (1998): 1,7%
Bezrobocie (1998): 12%
Budżet (wpływy/wydatki) w mln USD: 725,5/750,6

[edytuj] Demografia

Murzyni: 90% mieszkańców, Metysi: 3%, Biali: 3%.

Prostestanci: 67% (40% anglikanie), katolicy: 4%, ateiści: 17%, reszta (żydzi, muzułmanie): 12%.

Stopień analfabetyzmu: 97,4% osób powyżej 15 roku życia umie czytać i pisać.

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Barbados

[edytuj] Linki zewnętrzne

Państwa Ameryki Północnej

Antigua i Barbuda • Bahamy • Barbados • Belize • Dominika • Dominikana • Grenada • Gwatemala • Haiti • Honduras • Jamajka • Kanada • Kostaryka • Kuba • Meksyk • Nikaragua • Panama • Saint Kitts i Nevis • Saint Lucia • Saint Vincent i Grenadyny • Salwador • Stany Zjednoczone • Trynidad i Tobago

Terytoria autonomiczne i zależne: Anguilla • Antyle Holenderskie^[1] • Aruba • Bermudy • Brytyjskie Wyspy Dziewicze • Grenlandia • Gwadelupa • Kajmany • Martynika • Montserrat • Navassa • Portoryko • Saint-Barthélemy • Saint-Martin • Saint-Pierre i Miquelon • Turks i Caicos • Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych

↑ 15 grudnia 2008 Antyle Holenderskie przestaną istnieć, a w ich miejsce utworzonych zostanie 5 osobnych terytoriów zależnych Holandii: Bonaire, Curaçao, Saba, Sint Eustatius i Sint Maarten