Sercanie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Sercanie
Pełna nazwa	Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego
Nazwa łacińska	Congregatio Sacerdotum a Sacro Corde Iesu
Skrót zakonny	SCJ

Kościół	Kościół katolicki
Założyciel	o. Leon Dehon
Data założenia	1878
Rok zatwierdzenia	1888
Liczba zakonników (rok)	307 (2006)
Liczba Polaków (rok)	224 (2006)
witryna zakonu

Sercanie, Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego (Congregatio Sacerdotorum a Sacro Corde Iesu, SCI) - katolicka wspólnota życia apostolskiego, założona w 1878 roku w Saint Quentin (Francja) przez sługę bożego ks. Leona Jan Dehona.

Spis treści

1 Cele i zadania
2 Historia
3 Habit sercanów
4 Przełożeni generalni
5 Wyższe Seminarium Duchowne Księży Sercanów
6 Dane teleadresowe
7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Cele i zadania

Celem działalności Zgromadzenia jest misja w Kościele, wyrastająca z duchowości, czyli modlitwy i kontemplacji Serca Jezusowego. Należy do niej adoracja eucharystyczna jako służba dla Kościoła oraz posługa dla potrzebujących. Ojciec Dehon położył również duży nacisk na posługę formacyjną dla kapłanów i zakonników. Charyzmat o. Dehona miał podwójny wymiar: mistyczny i społeczny. Mistyczny wyraża się głębokim nabożeństwem do Serca Jezusowego, z podkreśleniem potrzeby wynagrodzenia za grzechy oziębłości, obojętności i niewdzięczności wielu ludzi: świeckich i duchownych. Wynagrodzenie winno dokonywać się przez głęboką miłość do Serca Pana Jezusa, zjednoczenie w Jego postawie ofiary i życie nią każdego dnia. Drugi kierunek – społeczny – to praca nad budowaniem królestwa Bożego Serca wśród robotników, poszkodowanych, cierpiących i potrzebujących duchowego wsparcia, a więc w licznych warstwach społecznych, do których posyłają nas przełożeni.

Specjalnym polem pracy jest Ruch Młodzieży Sercańskiej i Sercańska Wspólnota Świeckich, które służą rozwijaniu ducha modlitwy oraz docenianiu praktyk duchowych właściwych czcicielom Bożego Serca: pobożne przeżywanie pierwszych piątków miesiąca, odprawianie godziny świętej, adoracja Najświętszego Sakramentu. Za swoje szczególne zadanie sercanie uważają rozszerzanie i pogłębianie wśród wiernych kultu Bożego Serca. Dzieje się to na płaszczyźnie duchowej, zakonnej oraz przez wskazane wyżej liczne dzieła apostolskie. Głoszenie nieskończonej miłości Boga, objawionej w tajemnicy otwartego Serca Jezusowego, jest ważnym wkładem Sercanów w życie Kościoła w Polsce.

[edytuj] Historia

Sercanie przybyli do Polski w 1928 r., natomiast prowincja zakonna została utworzona w 1947 r. i liczy obecnie prawie trzystu zakonników. Sercanie w Polsce głoszą misje i rekolekcje, prowadzą parafie, pracują na uczelniach katolickich, posiadają własne wydawnictwo, prowadzą duszpasterstwo przedsiębiorców i pracodawców, prowadzą dzieła socjalne przy parafiach i niektórych domach zakonnych. Sercanie z Polski pracują również na misjach w Kongo, Republice Południowej Afryki, Indonezji, Indiach, Kamerunie, na Filipinach, prowadzą duszpasterstwo w Finlandii, Austrii, Chorwacji, Szwajcarii, Francji, Niemczech, Słowacji, a od kilku lat również na Białorusi, w Mołdawii i na Ukrainie.