Pallotyni

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Pallotyni
Pełna nazwa	Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego
Nazwa łacińska	Societas Apostolatus Catholici
Skrót zakonny	SAC

Kościół	Kościół katolicki
Dewiza	Caritas Christi urget nos (pol. Miłość Chrystusa przynagla nas)
Założyciel	św. Wincenty Pallotti
Data założenia	1835
Rok zatwierdzenia	1835
Liczba zakonników (rok)	2366 (2006)
Liczba Polaków (rok)	816 (2006)
witryna zakonu

Pallotyni (właściwie Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego, łac. Societas Apostolatus Catholici – SAC) – wspólnota księży i braci, założona przez św. Wincentego Pallottiego w I poł. XIX w. Pallotyńskie wyższe seminarium duchowne w Polsce znajduje się w miejscowości Ołtarzew k/Warszawy, gmina Ożarów Mazowiecki.

Spis treści

1 Historia
2 Przełożeni generalni
3 Nazewnictwo
4 Habit pallotynów
5 Duchowość
6 Formacja
7 Cele i zadania
8 Działalność
9 Pallotyni w Polsce
- 9.1 Działalność w Polsce
- 9.2 Wyżsi przełożeni
10 Adresy
11 Bibliografia
12 Zobacz też
13 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

Powstanie pallotynów łączy się z inicjatywą znaną dziś jako Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, powziętą 4 kwietnia 1835 w Rzymie przez św. Wincentego Pallottiego, która od początku zgromadziła przy sobie grupę księży i osób świeckich. W styczniu 1846 wspólnota księży i braci, którzy postanowili poświęcić całe swe życie dla Zjednoczenia, wprowadziła się do pomieszczeń przy rzymskim kościele San Salvatore in Onda, które pełnią funkcję pallotyńskiego domu generalnego do dziś. W 1854 Kongregacja Rozkrzewiania Wiary zmieniła nazwę Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego na Pobożne Stowarzyszenie Misyjne. W następnych latach pallotyni przeszczepili się m.in. do Niemiec, Irlandii, Polski, Brazylii i Szwajcarii, a z tych krajów udawali się na misje. W 1947 została przywrócona pierwotna nazwa pallotynów (Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego). W obradach Soboru Watykańskiego II uczestniczyło pięciu pallotyńskich biskupów, zaś Generał ks. Wilhelm Möhler był członkiem komisji ds. apostolstwa ludzi świeckich. 6 stycznia 1965 nastąpiło prawne oddzielenie Dzieła Szensztackiego od pallotynów. W 1981 wszedł w życie na stałe posoborowy tekst Prawa Podstawowego i Uzupełniającego, którego preambuła jest identyczna dla pallotynów i sióstr pallotynek.

Na górę strony

[edytuj] Przełożeni generalni

Zobacz więcej w osobnym artykule: Generałowie pallotynów.

ks. Franciszek Vaccari 1850-1856
ks. Rafał Melia 1856-1862
ks. Ignacy Auconi 1862-1869
ks. Józef Faa di Bruno 1869-1889
ks. Karol Orlandi (wikariusz generalny) 1889-1890
ks. Józef Bannin (wikariusz generalny) 1890-1895
ks. Scipio Tofini (wikariusz generalny) 1895-1896
ks. Wilhelm Whitmee 1896-1903
ks. Maksymilian Kugelmann 1903-1909
ks. Karol Gissler 1909-1919
ks. Jacek Cardi 1919-1925
ks. Piotr Resch 1925-1931
ks. Jacek Cardi 1931-1937
ks. Karol Hoffmann 1937-1947
ks. Wojciech Turowski 1947-1953
ks. Wilhelm Möhler 1953-1971
ks. Mikołaj Gorman 1971-1977
ks. Ludwik Münz 1977-1983
ks. Martin Juritsch 1983-1992
ks. Seamus Freeman 1992-2004
ks. Friedrich Kretz 2004-

Na górę strony

[edytuj] Nazewnictwo

Oficjalnym tytułem pallotyńskiego generała jest rektor generalny, który jest wybierany przez zebranie generalne. Tereny działalności pallotynów dzielą się na regie (przynajmniej 40 członków po wiecznej konsekracji) i prowincje (minimum 80 po wiecznej konsekracji) oraz delegatury tych obu (np. misje). Na czele prowincji stoi prowincjał, na czele regii superior lub regionał. Poszczególnymi domami kierują rektorzy.

Na górę strony

[edytuj] Habit pallotynów

Księża pallotyni w sutannach z pelerynkami

Strojem Stowarzyszenia jest ubiór duchowieństwa diecezji rzymskiej w XIX w., czyli czarna sutanna z pelerynką i czarnym wełnianym pasem, którego końce opadają na lewą stronę.

Na misjach w ciepłych krajach nosi się białą sutannę z czarnym pasem. Podobny strój nosi papież, tylko z pasem koloru białego.

Alumni przed wieczną konsekracją noszą sutannę bez pelerynki.

Na górę strony

[edytuj] Duchowość

Charyzmat pallotyński opiera się na fundamencie jaki zawiera się w pallotyńskim zawołaniu Caritas Christi urget nos – Miłość Chrystusa nas przynagla. To miłość ma być dla pallotyna motorem do wszelkich działań.

Choć życie i działalność upodabniają ich do księży diecezjalnych, księża i bracia pallotyni oddają się całkowicie Bogu poprzez konsekrację – przyrzeczenia czystości, ubóstwa, posłuszeństwa, a także wytrwania, wspólnoty dóbr i ducha służby, składane Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego. W ten sposób odpowiadają powołaniu, które otrzymali, aby żyć dla Boga i we wspólnocie braterskiej oddać się na służbę ludziom.

Patronką Stowarzyszenia i Zjednoczenia jest Maryja, Królowa Apostołów, która jest po Jezusie Chrystusie najdoskonalszym wzorem do naśladowania dla pallotynów.

Na górę strony

[edytuj] Formacja

Formacja zakonna u pallotynów dzieli się na wstępną, czasową i permanentną.

[edytuj] Cele i zadania

Celem Stowarzyszenia jest "ożywianie wiary i rozpalanie miłości u wszystkich członków Ludu Bożego", głównie przez głoszenie, że każdy członek Kościoła jest apostołem – powołanym do głoszenia Ewangelii słowem i czynem, oraz zjednoczenie ich wysiłków w służbie apostolskiej misji Kościoła.

Główne zadania

Apostolstwo świeckich – pobudzanie i formowanie świeckich do apostolstwa
Inicjatywy ekumeniczne – modlitwa i praca na rzecz jedności chrześcijan
Działalność misyjna – niesienie Ewangelii tym, którzy jej nie znają
Troska o niewierzących – solidarność i współpraca
Apostolstwo społeczne – działania na rzecz sprawiedliwości społecznej
Mass media – popieranie i stosowanie ich w apostolstwie

Na górę strony

[edytuj] Działalność

Pallotyni pracują na wszystkich kontynentach.

Afryka: Kamerun, Kenia, Demokratyczna Republika Konga, Mozambik, RPA, Rwanda, Tanzania, Wybrzeże Kości Słoniowej

Ameryki: Argentyna, Belize, Boliwia, Brazylia, Chile, Kanada, Kolumbia, Urugwaj, USA, Wenezuela

Europa: Austria, Belgia, Białoruś, Chorwacja, Czechy, Francja, Hiszpania, Irlandia, Niemcy, Polska, Portugalia, Słowacja, Szwajcaria, Ukraina, Wielka Brytania, Włochy

Azja: Indie, Korea Południowa, Rosja (Syberia)

Oceania: Australia, Papua-Nowa Gwinea

Na górę strony

[edytuj] Pallotyni w Polsce

Na ziemie polskie pallotynów sprowadził ks. Alojzy Majewski. 11 listopada 1907 on i ks. Alojzy Hübner otrzymali od abp. Józefa Bilczewskiego dworek we wsi Jajkowce (dziś na terenie Ukrainy), w którym zamieszkali. Pod koniec roku zaczęli się zgłaszać pierwsi kandydaci na braci i księży. W 1909 zakupiono pod Wadowicami dom na wzniesieniu, który nazwano Collegium Marianum. W 1913 otwarto dom w Bochni przeznaczony na nowicjat i seminarium duchowne. I wojna światowa prawie zupełnie zniszczyła młode Stowarzyszenie na ziemiach polskich – pozostał jedynie dom na Kopcu. Jednak w międzywojniu pallotyni rozwijali się szybko. Otwarto wiele domów, m.in. w Warszawie i Ołtarzewie, gdzie zaczęto budowę seminarium duchownego. Jednocześnie polscy pallotyni zaczęli działalność za granicą: na misjach w Afryce oraz we Francji (gdzie powstała Regia Francuska), Niemczech i Urugwaju, opiekując się w tych krajach Polonią. W Polsce zajmowali się formacją świeckich przez czasopisma (np. "Królowa Apostołów"), zjazdy, dni skupienia, rekolekcje zamknięte i osobiste spotkania. W 1935 powstała niezależna polska Prowincja Chrystusa Króla Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego. II wojna światowa pozbawiła Stowarzyszenie większości domów, a w walkach i obozach koncentracyjnych zginęło 29 pallotynów (księży, braci i alumnów, w tym bł. ks. Józef Jankowski i bł. ks. Józef Stanek. Po wojnie otwarto Małe Seminarium na Kopcu i w Chełmnie. W 1945 zaczęła się tworzyć placówka w Poznaniu, gdzie w 1948 powstało wydawnictwo "Pallottinum". Również w 1945 pallotyni osiedlili się w Częstochowie, budując sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Dolinie Miłosierdzia. Z powodów politycznych dopiero w latach 60. udało się polskim pallotynom wyjechać na misje. W 1963 do Indii wyjechał ks. Adam Wiśniewski, a w latach 70. pallotyńscy misjonarze wyjechali do Afryki i Ameryki Południowej. Po roku 1989 udało się rozpocząć pracę m.in. w krajach b. ZSRR oraz na Słowacji. W 1993 polska pallotyńska Prowincja Chrystusa Króla uległa przekształceniu w dwie niezależne prowincje: Chrystusa Króla z zarządem w Warszawie, a obejmującą wschodnią część Polski oraz Zwiastowania Pańskiego z zarządem w Poznaniu, a obejmującą zachodnią część kraju.

Obecnie polscy pallotyni przygotowują się do obchodów stulecia ich pobytu na ziemiach polskich, którego centralne obchody odbędą się na jesieni 2007.

Na górę strony

[edytuj] Działalność w Polsce

Pallotyńskie placówki w Polsce.
Zaznaczone na czerwono – miejscowości z dwoma domami Stowarzyszenia;
Warszawa i Poznań – siedziby zarządów prowincjalnych

współpraca w Zjednoczeniu Apostolstwa Katolickiego
misje zagraniczne
duszpasterstwo parafialne
duszpasterstwo pielgrzymkowe i biura pielgrzymkowe w Warszawie i Częstochowie
działalność wydawnicza ("Pallottinum" i "Apostolicum")
prowadzenie szkół w Lublinie, Chełmnie, Krakowie, Ożarowie Mazowieckim i Sierpcu.
działalność naukowa (KUL, UKSW, Instytut Teologii Apostolstwa, czasopismo "Communio" i inne)
głoszenie rekolekcji i misji ludowych
domy rekolekcyjne
sanktuaria w Zakopanem, Częstochowie, Międzyrzeczu, Czarnej, Hodyszewie i Ożarowie Mazowieckim
duszpasterstwo powołaniowe
prowadzenie hospicjów
duszpasterstwa specjalistyczne: narkomani (Stowarzyszenie KARAN), więźniowie, bezdomni, małżeństwa niesakramentalne, prowadzenie świetlic socjoterapeutycznych, wspieranie samotnych matek i promowanie wolontariatu
PRZEMIANA - Chrześcijański Portal Kierownictwa Duchowego – strona internetowa ks. Józefa Pierzchalskiego

Na górę strony

[edytuj] Wyżsi przełożeni

ks. Alojzy Majewski 1907-1925
ks. Wojciech Turowski 1925-1932
ks. Tomasz Mącior 1932-1934
ks. Jan Maćkowski 1934-1947
ks. Stanisław Czapla 1947-1959
ks. Eugeniusz Weron 1959-1965
ks. Stanisław Martuszewski 1965-1972
ks. Józef Dąbrowski 1972-1978
ks. Henryk Kietliński 1978-1984
ks. Czesław Parzyszek 1984-1993

Prowincja Chrystusa Króla

ks. Mieczysław Olech 1993-1996
ks. Czesław Parzyszek 1996-2005
ks. Zdzisław Słomka 2005-

Prowincja Zwiastowania Pańskiego

ks. Lesław Gwarek 1993-1999
ks. Tomasz Skibiński 1999-2005
ks. Kazimierz Czulak 2005-

Na górę strony

[edytuj] Adresy

Dom Generalny

Casa Generalizia dei Padri Pallottini, Piaza San Vincenzo Pallotti 204

I-00186 Roma, Italia

Prowincja Chrystusa Króla (warszawska)

Zarząd Prowincji Chrystusa Króla, ul. Skaryszewska 12, skr. poczt. 255, 03-802 Warszawa 4

Prowincja Zwiastowania Pańskiego (poznańska)

Zarząd Prowincji Zwiastowania Pańskiego, ul. Przybyszewskiego 30, skr. poczt. 23, 60-959 Poznań 2

Wyższe Seminarium Duchowne (obu polskich prowincji)

Wyższe Seminarium Duchowne Księży Pallotynów, ul. Kilińskiego 20, Ołtarzew 05-850 Ożarów Mazowiecki

Na górę strony

[edytuj] Bibliografia

ABC chrześcijanina. Mały słownik, Warszawa 1999, s. 189. ISBN 8385762957
Franciszek Cegiełka, Pallotyni w Polsce, Warszawa 1935.
Leksykon Kościoła katolickiego w Polsce, Warszawa 2003, s. 143. ISBN 8391155471
(red.) Ângelo Lôndero SAC, Horizontes Palotinos, Santa Maria 2002.
Ludwik Münz SAC, Duchowość pallotyńska. Nasze ubóstwo, Poznań 1982.
Jan Pałyga, Powrót do korzeni. Pallotyni i pallotynki na Ukrainie i Białorusi, Ząbki 2005. ISBN 8370314880
Religia. Encyklopedia PWN, t. 7, Warszawa 2003, s. 489-490.
Stanisław T. Zarzycki, Duchowość pallotyńska a duchowość chrześcijańska, Ząbki 1996. ISBN 8370310753