Ła-150
Z Wikipedii
Ła-150 (ros. Ла-150) to radziecki odrzutowy samolot myśliwski, skonstruowany w latach 40. w biurze konstrukcyjnym Ławoczkina jako jeden z pierwszych radzieckich odrzutowych myśliwców. Nie był budowany seryjnie, na jego bazie opracowano także prototypy Ła-152, Ła-156 i Ła-160.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Podczas II wojny światowej ZSRR pozostał w tyle za innymi głównymi potęgami militarnymi, w których rozwijano samoloty z napędem turboodrzutowym, nie posiadając żadnych własnych samolotów tego typu ani praktycznych silników (prowadzono jedynie mało udane próby z samolotami z napędem rakietowym lub mieszanym). Przy tym, w biurze konstrukcyjnym Ławoczkina już od 1944 prowadzono prace koncepcyjne nad myśliwcem odrzutowym Ła-WRD, który miał mieć układ dwubelkowy (zbliżony do de Havilland Vampire) i silnik radzieckiej konstrukcji Lulki S-18. Z powodu przeciągania się prac nad silnikiem, projekt ten nie został jednak zrealizowany. Impulsu pracom nad samolotami odrzutowymi w ZSRR dało dopiero zdobycie pod koniec wojny niemieckich silników turboodrzutowych i wyników doświadczeń. Wkrótce po wojnie uruchomiono produkcję skopiowanych silników Junkers Jumo 004 (jako Klimow RD-10) i BMW-003 (jako RD-20). Na początku 1945 zlecono też wiodącym biurom konstrukcyjnym zaprojektowanie z ich użyciem myśliwców odrzutowych.
Już w kwietniu 1945 opracowano projekt lekkiego myśliwca Ławoczkina „150” (nazywanego też nieformalnie Ła-150), napędzanego jednym silnikiem Jumo 004, produkowanym następnie jako Klimow RD-10. Z powodu stosunkowo niewielkiego ciągu tego silnika (850 kg), dużą wagę przywiązano do lekkości konstrukcji i zmniejszenia oporów aerodynamicznych, co jednak skutkowało ciasnotą kabiny i trudnością w dostępie do silnika. Samolot zbudowano w układzie redanowym, z dyszą silnika pod kadłubem, lecz w odróżnieniu od Jaka-15, kabinę pilota umieszczono przed silnikiem.
Budowę próbnej serii 5 samolotów zlecono zakładowi nr 381, produkującemu Ła-7 (zlecono mu także wykonanie serii próbnej myśliwców Mikojana i Gurewicza z napędem mieszanym I-250). Rozdzielenie wykonawcy od konstruktora oraz brak doświadczenia zakładu produkującego drewniane Ła-7 w produkcji prototypowej, wpłynęły na niedotrzymanie terminów budowy samolotu wyznaczonych do listopada 1945 i w konsekwencji opóźnienie w porównaniu z konkurentami Jak-15 i MiG-9. Pierwszy prototyp przeznaczono do prób naziemnych, a latający prototyp samolotu „150” oblatano 11 września 1946, pół roku po konkurentach.
Po zbudowaniu trzech prototypów, dalszą produkcję przeniesiono do nowego zakładu doświadczalnego Ławoczkina nr 301 w Chimkach pod Moskwą. Po oblataniu samolotu, ministerstwo przemysłu lotniczego nakazało 12 września budowę 8 samolotów w celu zaprezentowania na defiladzie z okazji rocznicy rewolucji październikowej 7 listopada 1946, z tego czterech w zakładzie nr 21 w Gorkim. Mimo krótkiego terminu, ukończono na czas i przekazano wojsku 8 nieuzbrojonych samolotów, włączając prototyp, lecz pokaz lotniczy ostatecznie nie odbył się z uwagi na pogodę.
Próby zbudowanej serii wykazały wady, jak ciasnota kabiny, utrudniony dostęp obsługi do silnika, mała stabilność kierunkowa i mała trwałość opon podwozia. Maksymalnie osągnięto prędkość 878 km/h. O dalszym losie samolotu postanowiono zadecydować po przeprowadzeniu badań państwowych. Jeden z samolotów ulepszono, jako wzorzec dla ewentualnej produkcji, m.in. poszerzono kabinę o 8 cm, zastosowano nową jej osłonę z pancerną przednią szybą, zagięto w dół końcówki skrzydeł, zainstalowano fotel wyrzucany, powiększono luki eksploatacyjne, zwiększono zapas paliwa z 597 do 780 l. Na skutek tego wzrosła jego masa w locie z 2973 do 3338 kg i spadły osiągi (prędkość do 805 km/h). Ulepszony samolot z oznaczeniem „150M” został 24 lipca 1947 przekazany na państwowe badania. Badania te przerwano po awarii silnika 9 sierpnia i już ich nie dokończono, ponieważ Ławoczkin skonstruował w tym czasie ulepszony samolot „156”.
W drugiej połowie 1947 przebudowano jeden z samolotów „150F” na ulepszony wariant „150F” z silnikiem JuF (RD-10F) – rozwinięciem RD-10 z dopalaczem. Jego prędkość maksymalna wyniosła 950 km/h nad ziemią, lecz nie rozwijano dalej tego wariantu z powodu nieperspektywicznej konstrukcji samolotu.
Wersją pochodną Ła-150 był Ła-152, z nowym kadłubem i laminarnym profilem skrzydła, uzbrojony w 3 działka NS-23, z którego rozwinięto dalsze modele: Ła-154 z silnikiem Lulki TR-1, Ła-156 z silnikiem JuF z dopalaniem i Ła-160 ze skośnym skrzydłem.
[edytuj] Opis konstrukcji
Jednosilnikowy górnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej, w układzie klasycznym. Skrzydła proste. Usterzenie klasyczne, usterzenie poziome zamocowane około połowy wysokości statecznika. Kadłub o konstrukcji półskorupowej. Z przodu okrągły wlot powietrza do silnika, rozdzielający się pionową przegrodą na dwa kanały wzdłuż burt. Kabina pilota w przedniej części kadłuba, zakryta oszkloną osłoną, składającą się ze stałego wiatrochronu i otwieranej wypukłej osłony nad pilotem. Kabina wyposażona w fotel wyrzucany. Silnik odrzutowy w środkowej części kadłuba, tuż za kabiną pilota, z osią odchyloną o 3° w górę. Dysza silnika pod belką ogonową. Podwozie samolotu trójkołowe, z pojedynczymi kołami, wciągane do luków w kadłubie (golenie główne - do przodu, goleń przednia - do tyłu).
Napęd: silnik turboodrzutowy ze sprężarką osiową RD-10 o ciągu 850 kg. Paliwo w zbiornikach w kadłubie o pojemności łącznie 780 l.
Uzbrojenie: 2 działka 23 mm NS-23 z zapasem po ? nabojów, w dolnej części przodu kadłuba.
[edytuj] Dane lotno-taktyczne Ła-150M
- wymiary:
- długość: 9,42 m
- rozpiętość: 8,20 m
- wysokość: 2,86 m
- powierzchnia skrzydeł: 12,15 m²
- masy:
- masa własna: 2059 kg
- masa normalna startowa: 2961 kg
- masa maksymalna: 3338 kg
- obciążenie powierzchni skrzydeł: kg/m²
- prędkość maksymalna: 805 km/h
- prędkość wznoszenia (maks): 695 m/min (11,58 m/s)
- pułap praktyczny: 12500 m
- zasięg: 500 km
[edytuj] Zobacz też
Pokrewne konstrukcje:
Porównywalne samoloty:
- Jak-15 - Jak-17 - MiG-9 - Heinkel He 162
Ciąg oznaczeń::
[edytuj] Źródła
Samoloty myśliwskie | |
Jak-15 | Jak-17 | Jak-23 | Jak-25 | Jak-28 | Ła-11 | Ła-15 | MiG-9 | MiG-15 | MiG-17 | MiG-19 | MiG-21 | MiG-23 | MiG-25 | MiG-29 | MiG-31 | Su-9 | Su-11 | Su-15 | Su-27 | Su-30 | Su-33 | Tu-128 |
|
Samoloty bombowe | |
Ił-28 | M-4 | Su-24 | Tu-4 | Tu-12 | Tu-14 | Tu-16 | Tu-22 | Tu-22M | Tu-95 | Tu-160 |
|
Samoloty rozpoznawcze, patrolowe i walki radioelektronicznej | |
A-50 | Be-6 | Be-10 | Be-12 | Ił-20 | Ił-38 | Tu-126 | Tu-142 |
|
Samoloty szturmowe | Samoloty szkolno-treningowe |
Jak-38 | MiG-27 | Su-7 | Su-17 /20/22 | Su-25 |
Jak-11 | Jak-18 | Jak-52 |
Samoloty transportowe | Śmigłowce |
An-2 | An-8 | An-12 | An-22 | An-26 | An-124 | Ił-14 | Ił-76 |
Jak-24 | Mi-1 | Mi-2 | Mi-4 | Mi-6 | Mi-8 | Mi-14 | Mi-24 | Mi-26 | Mi-28 | Ka-25 | Ka-27 | Ka-31 | Ka-50 |
Konstrukcje doświadczalne i prototypy | |
I-250 | Ił-54 | Ił-102 | Jak-25 | Jak-36 | Jak-141 | Ka-22 | Ła-150 | Ła-152 | Ła-156 | Ła-160 | Ła-168 | Ła-176 | M-50 | MiG 1-44 | Su-9 | Su-9 | Su-47 | Tu-80 | T-4 |