Konkurs Piosenki Eurowizji
Z Wikipedii
Konkurs Piosenki Eurowizji (ang. Eurovision Song Contest, (fr. Concours Eurovision de la Chanson, potocznie Eurowizja) - organizowany od 1956, zwykle w kwietniu lub maju, coroczny konkurs muzyczny, w którym udział biorą przedstawiciele publicznych stacji telewizyjnych zrzeszonych w Europejskiej Unii Nadawców (EBU); największe przedsięwzięcie Europejskiej Unii Nadawców, zarówno pod względem technicznym jak i finansowym. Jest to widowisko telewizyjne z udziałem publiczności, składające się z prezentacji "na żywo" na scenie piosenek reprezentujących poszczególne kraje oraz następującego po nim głosowania, uwieńczonego wręczeniem statuetki Grand Prix wykonawcy i autorom zwycięskiej piosenki. Czas trwania całego programu przewidziany jest na trzy godziny. Widowisko przeznaczone jest przede wszystkim do transmisji na żywo.
Od 2003 roku odbywa się również Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci (ang. Junior Eurovision Song Contest), będący odpowiednikiem Konkursu Piosenki Eurowizji przeznaczonym dla młodszej części widowni.
Spis treści |
[edytuj] Współczesne reguły konkursu
Każdy kraj będący pełnoprawnym członkiem EBU może co roku zgłosić do Konkursu Piosenki Eurowizji jeden utwór. Zgłoszenia dokonuje publiczna telewizja reprezentująca dany kraj. Piosenka musi być wykonana na żywo podczas konkursu przez grupę maksymalnie 6 artystów. Każdy z wykonawców musi mieć ukończone 16 lat najpóźniej w dniu występu. Długość piosenki nie może przekraczać trzech minut. Pierwsza publiczna emisja piosenki lub pierwsza publikacja fonograficzna nie może mieć miejsca wcześniej, niż w październiku roku poprzedzającego konkurs.
Bezpośrednio po prezentacji piosenek w każdym z uczestniczących krajów następuje głosowanie. Dawniej głosy przyznawali członkowie specjalnych jury narodowych. Zgodnie z regułami obowiązującymi od 1998 roku, zwycięzcę wybierają telewidzowie głosujący - oddzielnie w każdym kraju - za pomocą telefonów i SMS-ów (w Polsce w systemie Audiotele). W głosowaniach pomija się piosenkę własnego kraju. Na podstawie wyników głosowania prezenterzy telewizyjni z poszczególnych krajów ogłaszają liczbę punktów przyznanych najwyżej ocenionym piosenkom. Od roku 1975 punktami nagradza się 10 piosenek, przy czym najwyżej oceniona otrzymuje 12 punktów, kolejna 10 punktów, a pozostałe od 8 do 1 punktu. Liczba punktów uzbieranych przez każdą piosenkę jest obliczana na bieżąco, bezpośrednio po zakończeniu prezentacji wyników następuje wręczenie nagrody Grand Prix i powtórne wykonanie zwycięskiego utworu. Zwycięski kraj zdobywa prawo organizacji przyszłorocznej edycji konkursu.
Od roku 2004 Konkurs Piosenki Eurowizji składa się z dwóch koncertów. Pierwszy z nich, tzw. półfinał, odbywa się 2-3 dni przed właściwym finałem konkursu. Dziesięć najwyżej notowanych piosenek z półfinału przechodzi do finału, gdzie konkuruje z czternastoma innymi piosenkami, zakwalifikowanymi do finału na podstawie wyników punktowych krajów podczas poprzedniej edycji konkursu. Taka formuła pozwala na udział w konkursie do 40 państw (formuła jednodniowa pozwalała na udział około 24 państw).
[edytuj] Kolejność krok po kroku
- Członkowie Europejskiej Unii Nadawców zgłaszają kandydaturę swoich państw do konkursu.
- W każdym, ze zgłoszonych państw odbywają się Krajowe Eliminacje (głosowanie za pomocą Audiotele i poprzez SMS-y), lub kandydata wybiera specjalnie powołana komisja.
- Przez następne kilka miesięcy odbywają się różne przygotowania i koncerty promujące wykonawców w Europie.
- Na tydzien przed rozpoczęciem konkursu wszyscy kandydaci zbierają się w mieście, w którym odbędzie się konkurs i zdobywają uznanie w specjalnych konkursach dla fanów.
- Według zasad wprowadzonych w 2004 r. kraje, które wywalczyły miejsca w pierwszej dziesiątce podczas poprzedniego konkursu, automatycznie przechodzą do finału.
- Pozostałe kraje biorą udział w półfinałach, które zazwyczaj odbywają się 2-3 dni przed finałem. Głosowanie w półfinałach jest tajne, tzn., że nie ujawnia się ile punktów otrzymał dany kraj, a wyczytuje się tylko dziesiątkę artystów, którzy wezmą udział w finale.
- Wszyscy wykonawcy prezentują się podczas finałów.
- Pod koniec głosowania przedstawiciele poszczególnych krajów (niekoniecznie, tych występujących w finale), odczytują przyznane punktacje. Każdy kraj może przydzielić kolejno 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10 i 12 punktów.
- W 2006 r. wprowadzano zasadę, że przedstawiciel wyczytuje tyko punktację od 8 do 12, a reszta zostaje wyświetlona automatycznie na cyfrowej tablicy.
- Gdy już wszystkie kraje przydzieliły swoje punkty, Europa poznaje kolejnego zwycięzcę.
- Konkurs kończy się uroczystym występem laureata.
[edytuj] Historia
W połowie lat 50. XX wieku członkowie Europejskiej Unii Nadawców ustanowili komitet, którego celem było opracowanie wizji programu rozrywkowego, realizowanego wspólnie przez kraje europejskie. W styczniu 1955 roku w Monako komitet pod przewodnictwem Marcela Bezençona - szefa Telewizji Szwajcarskiej - przedstawił pomysł powołania konkursu piosenki, wzorowanego na Festiwalu w San Remo. 19 października 1955 roku podjęto decyzję, że pierwszy konkurs Eurowizji (nazwany wówczas Eurovision Grand Prix) odbędzie się wiosną 1956 w Lugano (Szwajcaria). W roku 1956 każdy kraj przedstawił dwie piosenki, w następnych latach zawsze każdy kraj reprezentowała jedna piosenka. W roku 1956 udział w konkursie brało 7 krajów, w roku 2005 krajów tych było aż 39.
W roku 1958, w Hilversum (Holandia), Domenico Modugno reprezentował Włochy, zajmując ostatecznie 3. pozycję. Występowi towarzyszyły niestety problemy techniczne, co zmusiło artystę do powtórnego wykonania piosenki. Utwór z kolei, zatytułowany "Nel Blu, Dipinto Di Blu", stał się wkrótce światowym przebojem, znanym jako "Volare". Nagranie dotarło do szczytu amerykańskiego Billboardu i przyniosło Domenico trzy statuetki Grammy.
Po raz pierwszy w sobotni wieczór Konkurs Piosenki Eurowizji (w skrócie ESC - od angielskiej nazwy) odbył się w roku 1961 (18 marca, w Cannes we Francji). Dwa lata później organizowanie finału właśnie w sobotę stało się eurowizyjną tradycją.
14. Konkurs Piosenki Eurowizji (Madryt, Hiszpania) przeszedł do historii ze względu na rekordową liczbę zwycięzców. Aż cztery państwa zdobyły tę samą, najwyższą ilość punktów - Wielka Brytania, Holandia, Francja i Hiszpania. Reprezentantka Hiszpanii wzbudziła ponadto sporo zamieszania swoją suknią wykonaną z porcelany oraz poruszaniem się w trakcie występu - tańczenie podczas wykonywania utworu było wówczas niedozwolone.
Festiwal z roku 1970 był transmitowany na żywo w Brazylii i Chile. Wówczas też zapoczątkowano emitowanie, przed poszczególnymi występami, krótkich filmowych pocztówek, prezentujących kraj aktualnie przygotowujący się do wejścia na scenę. Dziś jest to wciąż eurowizyjną tradycją.
Od 1971 roku na scenie może występować maksymalnie 6 osób (soliści, tancerze i muzycy). Zwyciężczyni, Severine, była pierwszą w historii ESC osobą, reprezentująca kraj (Monako), w którym nawet nigdy nie była.
Konkurs w roku 1974 (Brighton, Wielka Brytania) zwyciężyła szwedzka grupa ABBA, z piosenką "Waterloo". Wkrótce po tym, zespół zdobył światową popularność.
Kanadyjka, Celine Dion, zdobyła dla Szwajcarii eurowizyjne Grand Prix w roku 1988. Pomimo tego, że była krytykowana za dziką fryzurę, dzięki konkursowi stała się szybko gwiazdą światowego formatu.
W roku 1989 wprowadzono obowiązujące w prawie niezmieniony sposób do dziś zasady dotyczące postępowania w przypadku remisu. Jeśli dwa państwa zdobędą identyczną liczbę punktów, to zwycięstwo przypadnie tej piosence, której więcej razy przyznano 12 punktów. Jeśli to nie pomoże w rozstrzygnięciu, policzone zostaną dziesiątki - i tak dalej aż do wyłonienia zwycięzcy. Obecnie najpierw pod uwagę bierze się liczbę państw, które oddały jakąkolwiek ilość punktów na remisujące piosenki - utwór, na który głosowało więcej krajów, zdobywa Grand Prix, a dopiero w przypadku remisu liczy się dwunastki etc.
Polska zadebiutowała na Konkursie Piosenki Eurowizji w 1994 roku. Występ Edyty Górniak został bardzo wysoko oceniony - piosenka "To Nie Ja" zajęła ostatecznie drugą lokatę. Podczas próby generalnej, która wówczas była już oceniana przez jury, ze względu na problemy z gardłem artystka wykonała część utworu w języku angielskim, co było niezgodne z regulaminem konkursu. 6 krajów wystąpiło o dyskwalifikację piosenkarki. Ponieważ jednak do odsunięcia Polski od rywalizacji potrzebne były głosy sprzeciwu od 13 uczestników (spośród 25 biorących udział), wobec czego Edyta Górniak wystąpiła podczas finału, zdobywając dla Polski najlepszą jak dotąd pozycję.
Występ Dany International w 1998 w barwach Izraela przełamał pewne tabu. Artystka, która kilka lat wcześniej przeszła operację zmiany płci, spotykała się z wieloma protestami dotyczącymi jej pojawienia się na scenie - głównie ze strony własnych rodaków. Wywołała też małe zamieszanie, występując w skromnej sukience, zamiast w stroju uszytym przez znanego projektanta specjalnie na tę okazję. Dopiero po odebraniu Grand Prix za zwycięstwo, które przyniósł jej utwór "Diva", Dana International pojawiła się kolorowej, ozdabianej piórami sukni.
Od roku 2004 ESC odbywa się w dwóch etapach - z półfinału 10 państw awansuje do finału, w którym miejsce zagwarantowane ma 10 krajów najlepszych w poprzednim roku oraz tzw. Wielka Czwórka (Niemcy, Francja, Wielka Brytania i Hiszpania), finansująca konkurs w największym stopniu. Taka formuła pozwala na wzięcie udziału nawet 40 uczestnikom (w roku 2004 było ich 36, następnie 39, w roku 2006 - 37, a w 2007 będzie ich prawdopodobnie 42).
[edytuj] Debiuty w Eurowizji
między rokiem 1956, a 1959
między rokiem 1960, a 1969
między rokiem 1970, a 1979
między rokiem 1980, a 1989
między rokiem 1990, a 1999
po 2000.
- 1956 – Belgia, Francja, Niemcy [2], Włochy, Luxemburg, Holandia, Szwajcaria
- 1957 – Austria, Dania, Wielka Brytania
- 1958 – Szwecja
- 1959 – Monako
- 1960 – Norwegia
- 1961 – Finlandia, Hiszpania, Jugosławia[3]
- 1964 – Portugalia
- 1965 – Irlandia
- 1971 – Malta
- 1973 – Izrael
- 1974 – Grecja
- 1975 – Turcja
- 1980 – Maroko
- 1981 – Cypr
- 1986 – Islandia
- 1993 – Bośnia i Hercegowina, Chorwacja, Słowenia
- 1994 – Estonia, Węgry, Litwa, Polska, Rumunia, Rosja, Słowacja
- 1998 – Macedonia
- 2000 – Łotwa
- 2003 – Ukraina
- 2004 – Albania, Andora, Białoruś, Serbia i Czarnogóra
- 2005 – Bułgaria, Mołdawia
- 2006 – Armenia
- 2007 – Czechy, Serbia, Czarnogóra, Gruzja
[edytuj] Finansowanie konkursu
Stacje telewizyjne biorące udział w Konkursie wnoszą opłatę za prawo do jego transmisji. Opłata uzależniona jest od liczby ludności danego kraju oraz wysokości dochodu narodowego. Przykładowo - opłata, jaką za udział w Konkursie Piosenki Eurowizji 2005 musi przekazać Telewizja Polska, wynosi równowartość niecałych 700 tys. zł. Stacje transmitujące konkurs, ale nie wystawiające swojego uczestnika, wpłacają znacznie mniejsze sumy. Zwiększoną opłatę wnoszą stacje telewizyjne z Niemiec, Francji, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii, w zamian za to otrzymując gwarancję uczestnictwa w finale każdej edycji konkursu bez względu na wynik punktowy (te kraje to tzw. Wielka Czwórka). Całkowity koszt organizacji Konkursu jest jednak wielokrotnie większy, niż suma wpłat od członków EBU. Wynika to z chęci nadania Konkursowi jak największego rozmachu, co sprzyja promocji kraju organizującego konkurs. Pieniądze do budżetu organizacyjnego Konkursu Piosenki Eurowizji wpływają również w formie subwencji rządowych oraz od sponsorów, a także ze środków własnych stacji telewizyjnej. W praktyce sumy wydane na organizację Konkursu zwracają się zwykle w całości dzięki reklamie, wpływom z biletów oraz - pośrednio - dzięki wzmożonemu ruchowi turystycznemu towarzyszącemu konkursowi.
[edytuj] Popularność Konkursu Piosenki Eurowizji
Przez 50 lat istnienia imprezy, Konkurs wzbudza ogromne zainteresowanie telewidzów i artystów. Corocznie transmisję ogląda ponad 100 milionów telewidzów w całej Europie i nie tylko. Transmisję podejmują kraje tak odległe jak Australia, Korea Południowa, a nawet kraje Ameryki Południowej. W 1984 roku powstało profesjonalne zrzeszenie fanów Eurowizji OGAE - Organisation Générale des Amateurs de l'Eurovision mające swoje oddziały w całej Europie. W Polsce OGAE powstało w 2004 roku i ma charakter Stowarzyszenia. Prawie 5 tysięcy członków OGAE w całej Europie ma pierwszeństwo w zakupie biletów na Konkursy Piosenki Eurowizji w tzw. "fanzone". Stowarzyszenie OGAE jest organizacją apolityczną, nie przynoszącą zysków, a jedynie organizacją skupiającą miłośników tego Konkursu.
[edytuj] Polskie uczestnictwo
| rok | pozycja (końcowa) |
artysta i utwór |
| 1994 (Irlandia) | 2 | Edyta Górniak - To nie ja! |
| 1995 (Irlandia) | 18 | Justyna Steczkowska - Sama |
| 1996 (Norwegia) | 15 | Katarzyna Kowalska - Chcę znać swój grzech |
| 1997 (Irlandia) | 11 | Anna Maria Jopek - Ale jestem |
| 1998 (Wlk. Brytania) | 17 | Sixteen (Renata Dąbkowska i Seventeen) - To takie proste |
| 1999 (Izrael) | 18 | Mieczysław Szcześniak - Przytul mnie mocno |
| 2001 (Dania) | 20 | Andrzej 'Piasek' Piaseczny - 2 long |
| 2003 (Łotwa) | 7 | Ich Troje - Keine Grenzen - Żadnych granic |
| 2004 (Turcja) | 17 | Blue Café - Love Song |
| 2005 (Ukraina) | 11 (półfinał) | Ivan i Delfin feat. Gosia Andrzejewicz - Czarna dziewczyna |
| 2006 (Grecja) | 11 (półfinał) | Ich Troje feat. Magda Femme, Justyna Majkowska i Real McCoy - Follow my heart |
| 2007 (Finlandia) | The Jet Set Time to party |
Czterokrotnie (w latach: 2003, 2004, 2006 i 2007) odbyły się w Polsce Krajowe Eliminacje do Konkursu Piosenki Eurowizji.
[edytuj] Zwycięzcy poszczególnych edycji konkursu
| data, miasto | tytuł piosenki, wykonawca | zwycięski kraj |
|---|---|---|
24 maja 1956, Lugano  |
Refrain, Lys Assia | Szwajcaria |
3 marca 1957, Frankfurt  |
Net als toen, Corry Brokken |  Holandia |
| 12 marca 1958, Hilversum |
Dors, mon amour, Andre Claveau |  Francja |
| 11 marca 1959, Cannes |
Een beetje, Teddy Scholten | Holandia |
25 marca 1960, Londyn  |
Tom Pillibi, Jaqueline Boyer | Francja |
| 18 marca 1961, Cannes |
Nous les amoureux, Jean-Claude Pascal |  Luksemburg |
| 18 marca 1962, Luksemburg |
Un premier amour, Isabelle Aubret | Francja |
| 23 marca 1963, Londyn |
Dansevise, Grethe & Jörgen Ingman |  Dania |
| 21 marca 1964, Kopenhaga |
Non ho l´eta, Gigliola Cinquetti |  Włochy |
| 20 marca 1965, Neapol |
Poupée de cire, poupée de son, France Gall | Luksemburg |
| 5 marca 1966, Luksemburg |
Merci cherie, Udo Jürgens |  Austria |
| 8 kwietnia 1967, Wiedeń |
Puppet on a string, Sandie Shaw | Wielka Brytania |
| 6 kwietnia 1968, Londyn |
La la la, Massiel |  Hiszpania |
| 29 marca 1969, Madryt |
Un jour, un enfant, Frida Boccara De troubadour, Lennie Kuhr Boom bang-a-bang, Lulu Vivo cantando, Salome |
Francja Holandia Wielka Brytania Hiszpania |
| 21 marca 1970, Amsterdam |
All kinds of everything, Dana |  Irlandia |
| 3 kwietnia 1971, Dublin |
Un banc, un arbre, une rue, Sévèrine |  Monako |
| 25 marca 1972, Edynburg |
Apres toi, Vicky Leandros | Luksemburg |
| 7 kwietnia 1973, Luksemburg |
Tu te reconnaitras, Anne-Marie David | Luksemburg |
| 6 kwietnia 1974, Brighton |
Waterloo, ABBA |  Szwecja |
| 22 marca 1975, Sztokholm |
Ding a dong, Teach-in | Holandia |
| 3 kwietnia 1976, Haga |
Save all your kisses for me, Brotherhood of Man | Wielka Brytania |
| 7 maja 1977, Londyn |
L´oiseau et l´enfant, Marie Myriam | Francja |
| 22 kwietnia 1978, Paryż |
A-ba-ni-bi, Yishar Cohen & Alphabeta |  Izrael |
| 31 marca 1979, Jerozolima |
Hallelujah, Gali Atari & Milk and Honey | Izrael |
| 19 kwietnia 1980, Haga |
What´s another year, Johnny Logan | Irlandia |
| 4 kwietnia 1981, Dublin |
Making your mind up, Bucks Fizz | Wielka Brytania |
| 24 kwietnia 1982, Harrogate |
Ein bisschen frieden, Nicole | Niemcy |
| 23 kwietnia 1983, Monachium |
Si la vie est cadeau, Corinne Hermes | Luksemburg |
| 5 maja 1984, Luksemburg |
Diggi-loo diggi-ley, Herreys | Szwecja |
| 4 maja 1985, Göteborg |
La det swinge, Bobbysocks |  Norwegia |
| 3 maja 1986, Bergen |
J'aime la vie, Sandra Kim |  Belgia |
| 9 maja 1987, Bruksela |
Hold me now, Johnny Logan | Irlandia |
| 30 kwietnia 1988, Dublin |
Ne partez pas sans moi, Céline Dion | Szwajcaria |
| 6 maja 1989, Lozanna |
Rock me, Riva |  Jugosławia |
| 5 maja 1990, Zagrzeb |
Insieme: 1992, Toto Cutugno | Włochy |
| 4 maja 1991, Rzym |
Fängad av en stormvind, Carola | Szwecja |
| 9 maja 1992, Malmö |
Why me, Linda Martin | Irlandia |
| 15 maja 1993, Millstreet |
In your eyes, Niamh Kavanagh | Irlandia |
| 30 kwietnia 1994, Dublin |
Rock´n roll kids, Paul Harrington & Charlie McGettigan | Irlandia |
| 13 maja 1995, Dublin |
Nocturne, Secret Garden | Norwegia |
| 18 maja 1996, Oslo |
The voice, Eimear Quinn | Irlandia |
| 3 maja 1997, Dublin |
Love shine a light, Katrina & The Waves | Wielka Brytania |
| 9 maja 1998, Birmingham |
Diva, Dana International | Izrael |
| 29 maja 1999, Jerozolima |
Take me to your heaven, Charlotte Nilsson | Szwecja |
| 13 maja 2000, Sztokholm |
Fly on the wings of love, Olsen Brothers | Dania |
| 12 maja 2001, Kopenhaga |
Everybody, Tanel Padar,Dave Benton & 2XL |  Estonia |
| 25 maja 2002, Tallin |
I Wanna, Marie N |  Łotwa |
| 24 maja 2003, Ryga |
Everyway That I Can, Sertab Erener |  Turcja |
| 12, 15 maja 2004, Stambuł |
Wild Dance, Ruslana |  Ukraina |
| 19, 21 maja 2005, Kijów |
My Number One, Elena Paparizou |  Grecja |
| 18, 20 maja 2006, Ateny |
Hard rock Hallelujah, Lordi |  Finlandia |
| 10, 12 maja 2007, Helsinki |
[edytuj] Najwięcej sukcesów
| Liczba zdobytych Grand Prix | Kraj |
|---|---|
| 7 | Irlandia |
| 5 | Francja, Luksemburg, Wielka Brytania |
| 4 | Holandia, Szwecja |
| 3 | Izrael |
| 2 | Dania, Hiszpania, Norwegia, Szwajcaria, Włochy |
| 1 | Austria, Belgia, Estonia, Finlandia, Grecja, Jugosławia, Łotwa, Monako, Niemcy, Turcja, Ukraina |
[edytuj] Congratulations
22 października 2005 w czasie uroczystego koncertu "Congratulations" z okazji 50-lecia konkursu piosenki Eurowizji, który odbył się w stolicy Danii - Kopenhadze. Internauci przez kilka miesięcy mogli głosować na swoje ulubione piosenki z poszczególnych okresów czasowych (1956 - 1959; 1960 - 1969; 1970 - 1979; 1980 - 1989; 1990 - 1999; 2002 - 2005). Z każdego okresu wyłoniono po dwie piosenki, z największą liczbą głosów, które następnie wzięły udział w konkursie "Congratulations". W ponad trzy godzinnym show transmitowanych na całą Europę zaprezentowano piosenki biorące udział w okazyjnym konkursie, a także przypominano niezapomniane fragmenty koncertów z ostatnich pięćdziesięciu lat. Gospodarzami programu byli: Katrina Leskanich (z zespołu Katrina and the Waves - zwycięzców konkursu Eurowizji w 1997 roku), oraz Renars Kaupers (z zespołu Brainstorm, w 2000 roku zajęli trzecie miejsce). W głosowaniu za pośrednictwem telefonów i SMS wzięło udział 31 państw: Andora, Austria, Belgia, Bośnia i Hercegowina, Chorwacja, Cypr, Dania, Macedonia, Finlandia, Niemcy, Grecja, Islandia, Irlandia, Izrael, Litwa, Łotwa, Malta, Monako, Holandia, Norwegia, Polska, Portugalia, Rumunia, Rosja, Serbia i Czarnogóra, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Szwajcaria, Turcja i Ukraina.
[edytuj] Półfinał konkursu
W pierwszym etapie konkursu, w którym brało udział 14 piosenek, największą liczbę głosów zdobył zespół ABBA (331 punktów), kolejne miejsca to: Domenico Modugno "Nel blu, di pinto di blu" (200 punktów), Johnny Logan "Hold Me Now" (182 punkty), Elena Paparizou "My Number One" (167 puntów), Brotherhood of Man "Save Your Kisses For Me" (154 punkty), Olsen Brothers "Fly On The Wings Of Love" (111 punktów), Nicole "Ein bisschen Frieden" (106 punktów), Cliff Richard "Congratulation" (105 punktów), Sertab Erener "Everyway That I Can" (104 punkty), Celine Dion "Ne partez pas sans moi" (98 punktów), Mocedades "Eres tú" (90 punktów), Johnny Logan "What's Another Year" (74 punkty), Dana International "Diva" (39 punktów) i France Gall "Poupée de cire, poupée de son" (37 punktów). Punkty przyznawano według schematu: 12 dla najlepszej, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 dla najsłabszej.
[edytuj] Finał konkursu
W drugim etapie konkursu wzięło udział 5 najwyżej ocenionych piosenek z etapu pierwszego. Głosy widzów rozłożyły się tak samo jak w pierwszym etapie, dzięki czemu zespół ABBA z ilością 329 punktów został ogłoszony zwycięzcą konkursu "Congratulations", kolejne miejsca to: Domenico Modugno "Nel blu, di pinto di blu" (267 punktów), Johnny Logan "Hold Me Now" (262 punkty), Elena Paparizou "My Number One" (245 puntów), Brotherhood of Man "Save Your Kisses For Me" (230 punktów). W finale poszczególne kraje mogły przyznać 12 dla najlepszej, 10, 8, 7 i 6 punktów.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Na mapie nie umieszczono Jugosławii z powodu zmian granic w latach dziewięćdziesiątych.
- ↑ Była to reprezentacja Niemiec Zachodnich (RFN), przed zjednoczeniem w 1990 r.
- ↑ Jugosławia debiutowała w Eurowizji pod jedną nazwą. Później po rozdzieleniu każde z byłych państw debiutowało oddzielnie w różnych latach.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
Strony oficjalne
Konkurs Congratulations
Strony nieoficjalne - zagraniczne
Strony w języku polskim
- EUROWIZJA.COM.PL
- Serwis internetowy o eurowizii - ESC24.ORG
- Blog Eurovision-News (ESCtenbit)
- Blog Eurowizja.Blog.PL
Inne
1956 1957 1958 1959 1960 1961 1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968 1969 1970 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007
Albania • Andora • Armenia • Austria • Belgia • Białoruś • Bośnia i Hercegowina • Bułgaria • Chorwacja • Cypr • Czarnogóra • Czechy • Dania • Estonia • Finlandia • Francja • Grecja • Hiszpania • Holandia • Islandia • Irlandia • Izrael • Jugosławia • Liban • Litwa • Luksemburg • Łotwa • Macedonia • Malta • Maroko • Mołdawia • Monako • Niemcy • Norwegia • Polska • Portugalia • Rosja • Rumunia • Serbia • Serbia i Czarnogóra • Słowacja • Słowenia • Szwecja • Szwajcaria • Tunezja • Turcja • Ukraina • Węgry • Wielka Brytania • Włochy
