SM48

Z Wikipedii

SM48 (TEM2)
Litewska TEM2-6225
Producent	Briańsk, Łuhańsk, ZSRR
Lata budowy	1976-1988
Układ osi	Co'Co'
Masa służbowa	116000 kg
Długość ze zderzakami	17029 mm
Szerokość	3120 mm
Wysokość	4654 mm
Rozstaw osi skrajnych	12800 mm
Średnica kół	1050 mm
Zapas paliwa	4590 l
Typ silnika spalinowego	PD1M
Moc znamionowa	880 kW
Maksymalna siła pociągowa	38000 kG
Rodzaj przekładni	elektryczna
Prędkość konstrukcyjna	100 km/h
Nacisk osi na szyny	196,2 kN
System hamulca	pneumatyczny
Sterowanie wielokrotne	jest
System ogrzewania	brak
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

TEM2 (ros. TЭM2 - skrót od spalinowa lokomotywa manewrowa z przekładnią elektryczną) – spalinowóz eksploatowany m.in. na PKP (oznaczenie na PKP SM48), ale także przez przewoźników prywatnych w Polsce i na kolejach krajów byłego ZSRR, a także Kuby, produkowany od 1960 roku w Briańsku i Łuhańsku w ZSRR.

Konstrukcja opiera się na rozwiązaniach amerykańskiej lokomotywy ALCO RSD-1 z lat 40., która dostarczana była do ZSRR w ramach pomocy lend-lease. Lokomotywy te przystosowane są do pracy na torach o szerokości 1435 mm i 1524 mm, a przestawienie na inny tor wykonywane jest poprzez wymianę zestawów kołowych w lokomotywowni.

Na PKP były sprowadzane w latach 1976 - 1988 w ilości 130 sztuk i przeznaczano je głównie do obsługi terenów przy granicy z ZSRR. Pracę dla kolei przemysłowych w Polsce pod oznaczeniem TEM2 rozpoczęły w roku 1974, a do końca lat 80 sprowadzono około 300 sztuk tych maszyn. Lokomotywy te służą do wykonywania ciężkich prac manewrowych oraz do pracy liniowej (np. pociągi towarowe na terenie całego kraju). Znaczna część zakupionych przez przemysł lokomotyw pracuje na kolejach piaskowych. Przeprowadza się także modernizacje (np. poprzez wymianę silników i układu sterowania).
Pol Miedź-Trans poddał gruntownej modernizacji kilka maszyn tej serii. Wymieniono silnik spalinowy na bardziej ekonomiczny i spełniający normy Unijne. Ponieważ nowy silnik jest dużo lżejszy zaistniała potrzeba dociążenia lokomotywy balastem. Poza tym gruntownie zmodernizowano kabinę maszynisty montując komputerowe sterowanie oraz zamontowano monitoring ze względu na znikomą widoczność toru podczas jazdy do przodu (dłuższym przedziałem maszynowym w kierunku jazdy).

Spis treści 1 Dokładny opis lokomotywy: 2 Zobacz też: 3 Linki zewnętrzne 3.1 Galeria

[edytuj] Dokładny opis lokomotywy:

Przy pracy manewrowej sterowanie lokomotywą może odbywać się przez jednego pracownika, za pomocą pulpitów sterowniczych. Wyposażenie lokomotywy jest zabudowane na głównej ramie ustawionej na dwóch wózkach trzyosiowych. Ciężar pudła lokomotywy jest przekazywany na każdy wózek za pośrednictwem czterech urządzeń oporowo-zwrotnych. Siła pociągowa od wózków na ramę lokomotywy przenoszona jest poprzez dwa czopy skrętu, umieszczone pośrodku wózków. Wózek przedni i tylny mają jednakową konstrukcję, przy czym wózek tylny różni się od przedniego obecnością napędu szybkościomierza na prawym kadłubie łożyska osiowego środkowej osi. Wszystkie osie wózków są napędne. Nadwozie lokomotywy jest typu zamkniętego i składa się z pięciu podstawowych części: przedziału chłodnic, przedziału silnikowego, przedziału wysokiego napięcia, kabiny maszynisty i przedziału baterii akumulatorów. Dach nad silnikiem jest zdejmowany. Dla dostępu do agregatów i zespołów lokomotywy oraz dla prac montażowych znajdują się w nadwoziu boczne drzwiczki i włazy. Kabina maszynisty posiada izolację cieplną i akustyczną. Wentylacja przestrzeni pod nadwoziem jest naturalna - za pomocą wycięć w drzwiczkach zniżonej części nadwozia. W kabinie maszynisty umieszczony jest: pulpit sterowniczy, na którym zabudowane są przyrządy sterownicze oraz przyrządy kontrolno-pomiarowe zespołu napędowego i układu hamulcowego, napęd hamulca ręcznego i skrzynka z narzędziami. Sterowanie lokomotywą następuje za pomocą nastawnika jazdy. W przedziale wysokiego napięcia, umieszczonym przed kabiną maszynisty zabudowana jest aparatura elektryczna. W przedziale silnika spalinowego umieszczone są: zespół silnik spalinowy-prądnica główna, sprężarka, zespół dwumaszynowy, wentylatory do chłodzenia elektrycznych silników trakcyjnych, filtry oleju dokładnego oczyszczania, zespoły do przepompowywania oleju i podawania paliwa, filtry wstępnego oczyszczania paliwa, filtr powietrzny silnika spalinowego, zbiorniki wodne, zbiornik na olej, przewody z armatura. Zespół silnik spalinowy-prądnica główna dostarcza prąd elektryczny, który zasila silniki elektryczne napędzające, poprzez przekładnię główną, zestawy kołowe lokomotywy. Prądnica główna służy także do rozruchu silnika spalinowego. Prądnica pracuje przy tym jako silnik elektryczny, otrzymując zasilanie od baterii akumulatorów, umieszczonej w oddzielnym przedziale za kabiną maszynisty. Bateria akumulatorów służy także do oświetlenia lokomotywy na postoju. Od wału prądnicy głównej moment obrotowy jest przekazywany poprzez sprzęgło do sprężarki i poprzez przekładnię pasową klinową do zespołu dwumaszynowego i wentylatora dla chłodzenia elektrycznych silników trakcyjnych tylnego wózka. Zespół dwumaszynowy stanowi połączenie dwóch maszyn prądu stałego: prądnicy pomocniczej i wzbudnicy. Prądnica pomocnicza służy do zasilania obwodów sterowniczych, oświetleniowych i pomocniczych. Wzbudnica zasila uzwojenie obce wzbudzenia prądnicy głównej. Od wału korbowego silnika spalinowego (od strony pompy oleju silnika) napędzane są: wentylator chłodnicy poprzez przekładnię stożkową, sprzęgło cierne i wały przegubowe, wentylator chłodzenia silników elektrycznych przedniego wózka poprzez przekładnię pasową klinową, pompa wody układu chłodzenia powietrza doładowującego silnik - poprzez parę kół zębatych umieszczoną w przekładni wentylatora. W przedniej części lokomotywy znajduje się chłodnica, składająca się z 18 sekcji wodnych i 6 olejowych, wentylatora, szkieletu i żaluzji bocznych. 12 sekcji wodnych służy do chłodzenia wody silnika spalinowego, a 6 sekcji do chłodzenia wody oddzielnego zamkniętego układu chłodzenia powietrza doładowującego silnik spalinowy za turbosprężarką. Włączanie i wyłączanie wentylatora oraz otwieranie i zamykanie żaluzji następuje automatycznie, w zależności od temperatury wody i oleju, lub ręcznie ze stanowiska sterowniczego za pomocą elektropneumatycznych urządzeń i przełączników dźwigienkowych. Pośrodku lokomotywy pod ostoją znajduje się zbiornik paliwa. Na ostoi są zamocowane zbiorniki główne powietrza i kanały dla przewodów elektrycznych. Jako zbiorniki piasku służą cztery komory wykonane bezpośrednio w nadwoziu (dwie z przodu przedziału chłodnic, dwie z tyłu przedziału baterii akumulatorów). Lokomotywa jest wyposażona w hamulec samoczynny i ręczny. Lokomotywa wyposażona jest także w odiskiernik w układzie wylotowym, zmniejszający ilość iskier wylatujących z komina i dodatkową pompę dla napełniania zbiornika paliwa, przy pobieraniu paliwa z bliskiej odległości. Pompa, znajduje się na pomoście z prawej strony lokomotywy.

[edytuj] Zobacz też:

• Lista lokomotyw spalinowych PKP

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Strona całkowicie pościęcona SM48

[edytuj] Galeria

Lokomotywa TEM2-088 należąca do PTKiGK w Zabrzu

Lokomotywa TEM2-215 należąca do PTKiGK w Zabrzu

Rosyjska TEM2-1618

To jest tylko zalążek artykułu związanego z kolejnictwem. Jeśli możesz, rozbuduj go.