Curtiss SB2C Helldiver

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Curtiss SB2C Helldiver

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Wytwórnia	Curtiss-Wright Corporation
Typ	pokładowy bombowiec nurkujący
Konstrukcja	dolnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie – chowane w locie
Załoga	2 (pilot, radiotelegrafista/strzelec pokładowy)
Historia
Data oblotu	grudzień 1940
Lata produkcji	1943 – ?
Dane techniczne
Napęd	1 silnik Wright R-2600 Cyclone
Moc	1400 kW
Wymiary
Rozpiętość	11,20 m
Długość	15,20 m
Wysokość	4,50 m
Powierzchnia nośna	39,20 m²
Masa
Własna	4,588 kg
Startowa	6202 kg (normalna) 7600 kg (maksymalna)
Osiągi
Prędkość max.	473 km/h
Prędkość wznoszenia	9,0 m/s
Pułap	7600 m
Zasięg	1900 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 działka kal. 20 mm (w skrzydłach) 2 sprzężone karabiny maszynowy kal. 7,62 mm (z tyłu kabiny) do 900 kg bomb (dwie dwie bomby pod skrzydłami lub dwie rakiety pod skrzydłami lub 1 torpeda w wewnętrznej komorze bombowej)
Użytkownicy
Stany Zjednoczone, Francja, Wielka Brytania, Włochy, Portugalia, Tajlandia

Curtis SB2C Helldiver to bombowiec nurkujący produkowany dla US Navy w czasie II wojny światowej, działający głównie z pokładów lotniskowców.

Jako następca SBD był początkowo bardzo nielubiany przez swoje załogi, gdyż był większy, cięższy i miał krótszy zasięg niż jego poprzednik. Po pierwszych, bardzo pozytywnych doświadczeniach bojowych, załogi szybko zmieniły zdanie i w czasie wojny na Pacyfiku samoloty SB2C zatopiły więcej japońskich statków i okrętów niż jakikolwiek inny typ samolotu. Mimo rozmiarów, prędkość maksymalna SB2C była porównywalna do prędkości myśliwców i tylko Vought F4U Corsair miał nad nim znaczną przewagę.

Załogi nazwały do "Big-Tailed Beast" lub krócej "Beast" (ang. – "bestia z wielkim ogonem", "bestia"), znany był także jako "Son-of-a-Bitch 2nd Class" (drań drugiej kategorii).

Pierwsze loty prototypu odbyły się w grudniu 1940, ale po pierwszych testach okazało się, że należy wprowadzić do oryginalnego projektu wiele zmian i poprawek, i samolot wszedł do służby dopiero w 1943. Jego pierwszą akcją bojową był atak na Rabaul 11 grudnia tego roku.

Angielska Royal Navy zamówiła 450 egzemplarzy tego samolotu, ale dostarczono tylko 26 sztuk, w służbie angielskiej znany był jako Curtiss Helldiver I. Po wojnie niepotrzebne samoloty zostały sprzedane do Francji, Włoch, Grecji, Portugalii i Tajlandii.

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Curtiss SB2C Helldiver

Amerykańskie samoloty wojskowe z okresu II wojny światowej

Samoloty myśliwskie
FR \| F2A \| F4F \| F4U \| F6F \| F7F \| F8F \| P-26 \| P-35 \| P-36 \| P-38 \| P-39 \| P-40 \| P-43 \| P-47 \| P-51 \| P-61 \| P-63 \| P-70 \| P-80
Samoloty bombowe i torpedowe
A-20 \| A-26 \| B-17 \| B-18 \| B-24 \| B-25 \| B-26 \| B-29 \| B-32 \| B-34 \| B-37 \| SBC \| SB2A \| SB2C \| SB2U \| SBD \| TBD \| TBF
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe	Samoloty szkolne i treningowe
L-3 \| L-4 \| PBY \| J2F \| OS2U \| SOC	PT-17 \| T-6
Samoloty i szybowce transportowe	Śmigłowce
C-46 \| C-47 \| C-54 \| C-87 \| CG-13 \| CG-3 \| CG-4	R-4
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne
FL \| F8B \| TB2D \| XF5F \| XP-46 \| XP-49 \| XP-50 \| XP-52 \| XP-54 \| XP-55 \| XP-56 \| XP-57 \| XP-58 \| P-59 \| XP-62 \| XP-67 \| XP-68 \| XP-71 \| P-75 \| XP-76 \| XP-77 \| XP-79 \| XP-81 \| P-82 \| XP-83 \| AM \| XB-19 \| XB-27 \| XB-28 \| XB-30 \| XB-31 \| XB-33 \| YB-35 \| XB-38 \| XB-39 \| YB-40 \| XB-41 \| XB-42 \| XB-43 \| XB-46 \| XB-48 \| XPB2M \| TB2F \| TBY