Lockheed P-80 Shooting Star
Z Wikipedii
Lockheed P-80 Shooting Star | |
Dane podstawowe | |
Państwo | USA |
Wytwórnia | Lockheed |
Typ | Samolot myśliwski |
Konstrukcja | metalowa |
Załoga | 1 |
Historia | |
Dane techniczne | |
Napęd | jeden Allison J33-A-35 Turbojet |
Moc | 24.0 kN |
Wymiary | |
Rozpiętość | 11,81 m |
Długość | 10,49 m |
Wysokość | 3,43 m |
Powierzchnia nośna | 22,07 m² |
Masa | |
Własna | 3819 kg |
Startowa | 7646 kg |
Osiągi | |
Prędkość max. | 966 km/h |
Prędkość wznoszenia | 1140 m/m |
Pułap | 14000 m |
Zasięg | 1328 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
6 × karabin maszynowy kal. 12,7 mm 450 kg bomb pod skrzydłami 10-16 niekierowanych pocisków rakietowych |
Lockheed P-80 Shooting Star – amerykański samolot myśliwski, pierwszy odrzutowiec użyty operacyjnie przez USAAF (pierwszym odrzutowym myśliwcem USAAF był samolot P-59A Airacomet).
Prace projektowe nad nowym samolotem rozpoczęły się w 1943, napęd samolotu stanowił angielski silnik turboodrzutowy De Havilland Goblin. Pierwszy lot XP-80 odbył się 8 stycznia 1944. W trakcie testowania nowego samolotu doszło do wielu wypadków – 20 października 1944 w tragicznej katastrofie drugiego prototypu zginął główny pilot Lockheeda Milo Burcham.
Shooting Star wszedł do służby na początku 1945 i 45 egzemplarzy zostało dostarczonych do dywizjonów przed zakończeniem wojny, z czego 4 egzemplarze dotarły do Europy – dwa do Włoch i dwa do Anglii. Niemniej, kiedy w wypadku spowodowanym pożarem silnika zginął pilot testowy major Fred Borsodi, zakazano dalszych lotów P-80 i nie zostały one użyte bojowo do końca wojny.
Po wojnie zmniejszono oryginalne zamówienie z 5000 na 2000 samolotów, do końca 1950 zbudowano łącznie 1715 sztuk P-80 w trzech wersjach P-80A, B i C. Zmodyfikowany P-80B nazwany XP-80R ustanowił 19 czerwca 1947 rekord prędkości osiągając 1003,9 km/h. Produkcję ostatecznej wersji P-80C rozpoczęto w 1948 i w czerwcu tego roku samolot otrzymał nowe oznaczenie F-80C.
F-80 wzięły udział w wojnie koreańskiej, gdzie doszło do pierwszej powietrznej walki między samolotami odrzutowymi z udziałem F-80 i Miga-15, która zakończyła się zwycięstwem pilota amerykańskiego. Radzieckie Migi były jednak konstrukcją znacznie lepszą i już w trakcie wojny F-80 były wymieniane na nowsze F-86 Sabre. Po wycofaniu z roli samolotu myśliwskiego, F-80 były jeszcze przez pewien czas używane jako samoloty szturmowe.
Istniała także dwumiejscowa wersja treningowa tego samolotu Lockheed T-33, znana popularnie jako T-bird. Produkcja tego modelu zakończyła się dopiero w 1959 i był on także produkowany na licencji w Japonii i Kanadzie. Łącznie wyprodukowano ponad 7000 T-birdów i samoloty te były używane w ponad 20 krajach.
Rozwinięciem konstrukcji jest samolot Lockheed F-94 Starfire.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Samoloty myśliwskie | |
FR | F2A | F4F | F4U | F6F | F7F | F8F | P-26 | P-35 | P-36 | P-38 | P-39 | P-40 | P-43 | P-47 | P-51 | P-61 | P-63 | P-70 | P-80 |
|
Samoloty bombowe i torpedowe | |
A-20 | A-26 | B-17 | B-18 | B-24 | B-25 | B-26 | B-29 | B-32 | B-34 | B-37 | SBC | SB2A | SB2C | SB2U | SBD | TBD | TBF |
|
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | Samoloty szkolne i treningowe |
Samoloty i szybowce transportowe | Śmigłowce |
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
FL | F8B | TB2D | XF5F | XP-46 | XP-49 | XP-50 | XP-52 | XP-54 | XP-55 | XP-56 | XP-57 | XP-58 | P-59 | XP-62 | XP-67 | XP-68 | XP-71 | P-75 | XP-76 | XP-77 | XP-79 | XP-81 | P-82 | XP-83 | AM | XB-19 | XB-27 | XB-28 | XB-30 | XB-31 | XB-33 | YB-35 | XB-38 | XB-39 | YB-40 | XB-41 | XB-42 | XB-43 | XB-46 | XB-48 | XPB2M | TB2F | TBY |